[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Półzbliżenie. Wenbing i Weifang tańczą. Pozostali zachowują się
jak w pantomimie. Błysk flesza. Oboje na długo zastygają w
tanecznych pozach; stają się postaciami na zdjęciu. Palce lewej ręki
Wenbinga trzymajÄ… brzeg fotografii; palec wskazujÄ…cy prawej
delikatnie gładzi włosy i twarz podobizny Weifang).
SCENA II
Miejsce: biuro Wenbinga. Kilka biurek, Wenbing zajmuje jedno z
nich.
(Wenbing ogląda zdjęcie. Od tyłu podchodzi kolega. Wenbing
pośpiesznie odkłada fotografię. Kładzie dłoń na aparacie
telefonicznym, zastyga na moment. W końcu decyduje się
zadzwonić).
WENBING (wykręca numer): Halo? Czy to rezydencja państwa
Ye? Chciałbym mówić z panną Ye Weifang.
SCENA III
Miejsce: dom państwa Ye.
(Służąca, trzymając w jednej ręce kij od szczotki, drugą odbiera
telefon).
SA
U%7Å‚
CA: Młodsza panienka wyjechała. Wszyscy wyjechali.
Proszę zadzwonić pod numer pięćdziesiąt siedem czterysta
trzydzieści.
SCENA IV
Miejsce: wiejska rezydencja państwa Ye.
(Weifang wraz z ojcem, matką, młodszą siostrą i kuzynem siedzą
przed domem w cieniu drzewa. Piknik. Ojciec czyta gazetÄ™, palÄ…c
cygaro. Weifang w pozycji półleżącej, wycina swoje imię w korze
drzewa. Z wnętrza domu dobiega dzwonek telefonu).
PANI YE (obierając jabłko): Weifang, odbierz telefon.
Weifang (zajęta wycinaniem napisu): Ty idz
, siostrzyczko.
WEILING: Na pewno znowu do ciebie. (Mimo wszystko podnosi
się, pokonuje schodki i znika we wnętrzu domu).
PANI YE: Albo do ojca. Bez przerwy ktoÅ› dzwoni a to do
jednego, a to do drugiego.
WEIFANG (kończy ryć znaki, czyści nożyk, rzuca
Rongshengowi): Kuzynie, teraz twoja kolej.
(Rongsheng podnosi nożyk).
PANI YE: Poczęstuj się jabłuszkiem, Rongsheng (podaje mu
obrany owoc).
RONGSHENG: Dziękuję, ciociu, zjedz sama.
(Weiling wychodzi przed dom).
WEILING (woła): Do ciebie, siostro! (Wraca pod drzewo).
DYREKTOR YE (podnosi głowę i spogląda na Weifang): Tylko
nie rozmawiaj za długo. Czekam na ważny telefon...
PANI YE (do Rongshenga): Widzisz, jaki jest twój wuj. Nawet w
tych rzadkich chwilach odpoczynku zajmuje siÄ™ firmÄ…!
RONGSHENG: Szkoda, że tak rzadko tu przyjeżdżacie. Tak tutaj
pięknie...
WEILING: Oj, tak. Tylko latem ktoÅ› czasem mieszka w tym
domu. Przez resztÄ™ roku zwyczajnie siÄ™ marnuje.
PANI YE: A może ty byś tu posiedział, Rongsheng? Przecież tak
lubisz spokój.
WEILING: Mógłbyś tu pisać te swoje książki, kuzynie. Nikt by ci
nie przeszkadzał.
RONGSHENG (z uśmiechem): Dobry pomysł, mógłbym sobie
siedzieć i pisać, a przy okazji pilnować wam domu.
PANI YE: No to doskonale. (Sięga do torebki, odczepia z kółka
jeden z kluczy i wręcza Rongshengowi): Proszę, wez
sobie klucz od
głównego wejścia. Skoro nie boisz się samotności, przyjeżdżaj tutaj,
gdy tylko przyjdzie ci ochota.
SCENA V
Miejsce: kawiarnia.
(Wchodzi Wenbing rozgląda się wokół, znajduje wolny stolik,
siada. Nagle dostrzega Shi Rongshenga siedzÄ…cego w rogu sali.
Rongsheng popija kawÄ™ i coÅ› pisze).
WENBING (kiwa głową na powitanie): Witaj, Rongsheng! To tu
przesiadujesz!
RONGSHENG: A tak, przyszedłem sobie posiedzieć... (Wenbing
podchodzi do Rongshenga).
RONGSHENG: JesteÅ› sam?
WENBING (siada): Czekam na kogoÅ›.
RONGSHENG: Na dziewczynÄ™?
WENBING (ze śmiechem): Jaką tam dziewczynę... znajomą, i
tyle.
RONGSHENG (kiwa na kelnera): Zjesz coÅ›, wypijesz?
WENBING: Napiłbym się kawy... Robisz jakieś notatki?
RONGSHENG (z uśmiechem składa papiery). Właściwie to
zamierzałem już sobie pójść...
WENBING: Posiedz
jeszcze chwilÄ™.
RONGSHENG: Nie, muszę uciekać. Pozwolę ci w spokoju
poczekać na tę twoją dziewczynę.
WENBING: PrzedstawiÄ™ was.
RONGSHENG: Ee, nie będę wam przeszkadzał. (Kelner podaje
kawÄ™ Wenbingowi).
RONGSHENG (do kelnera): PoproszÄ™ rachunek. (Do Wenbinga):
Wiesz co, wybierzmy się kiedyś popływać.
WENBING: Popływać? Nie za zimno na pływanie?
RONGSHENG: Moja rodzina użyczyła mi swojej podmiejskiej
willi. Jest tam kryty basen.
WENBING: Willa z krytym basenem... prawdziwy luksus!
RONGSHENG: Rzeczywiście, dom wygodny i okolica niczego
sobie.
WENBING: A gdzież się mieści ta rezydencja?
RONGSHENG: W Qingshan.
WENBING: Mój drogi, a nie mógłbyś mi pożyczyć tego lokum
na jeden dzień?
RONGSHENG: Pewnie chciałbyś tam zaprosić tę dziewczynę,
co? (PÅ‚aci).
WENBING: Byłoby świetnie...
RONGSHENG: Nie ma sprawy. Kiedy będziesz miał ochotę,
wpadnij do mnie po klucz. (Wstaje). No, muszę lecieć. Do [ Pobierz całość w formacie PDF ]