[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ła być poświęcona pamięci zmarłego hrabiego, a równocześnie wprowadzeniu
nowego pana.
95
TL R
Obydwa oficjalne listy księcia Joachima i księżniczki Loli dotarły w usta-
lonym terminie do rąk radcy, dr. Hofera. Natychmiast po tym udał się on do
Falkenhausen. A teraz uroczyście, we fraku, wśród najwyższych urzędników
oczekiwał w wielkiej sali zamkowej księcia Egona, księcia Joachima oraz
księżnej Sybilli.
Punktualnie o trzeciej oba powozy dworskie wjechały do oszklonej hali
podjazdowej i zatrzymały się pod pięknym starym portalem, nad którym wid-
niał wykuty w kamieniu herb hrabiego Falkenhausena.
W pierwszym powozie siedzieli książę Egon i księżniczka Sybilla. W dru-
gim  obok księcia Joachima  zajmował miejsce jego adiutant, hrabia Heller.
Książęta zostali powitani z najwyższym szacunkiem przez oficjalistów. Jego
Książęca Mość podał łaskawie rękę radcy i zarządcy Schelmannowi. Księż-
niczka Sybilla zamieniła kilka uprzejmych słów z wieloletnią gospodynią hra-
biego Falkenhausena. Ale oczy wszystkich obecnych skierowane były na mi-
łą, szczerą twarz księcia Joachima. Był cokolwiek bardziej poważny niż zwy-
kle, a jego oczy błyszczały wielkim skrywanym szczęściem. Miał przecież na-
dzieję, że za kilka minut usłyszy od dr. Hofera słowa, które spowodują, iż jego
szczęście będzie już pewne, że księżniczka Lola oświadczy, że jest gotowa za-
wrzeć z nim związek na całe życie. Po uroczystym powitaniu dr Hofer poprosił
Jego Książęca Mość oraz księcia Joachima do gabinetu zmarłego hrabiego, by
tam dopełnić ostatnich formalności.
Księżna Sybilla tymczasem obchodziła w towarzystwie gospodyni cały za-
mek.
Były w nim piękne pokoje, urządzone kosztownymi meblami, których ele-
gancja i piękno dowodziły aż nadto, że hrabiowie Falkenhausenowie byli nie
tylko bogaci, ale też znali się na sztuce i kochali ją. Urządzenie wszystkich
pomieszczeń charakteryzowała dyskretna elegancja. Mimo całego bogactwa,
nigdzie nie przekroczono zasad dobrego smaku. W galerii przodków wisiały
portrety przedstawiające niejedną ciekawą, mądrą postać, niejedną piękną,
czarujÄ…cÄ… kobietÄ™.
Księżniczka Sybilla, uśmiechając się melancholijnie myślała o podnisz-
czonym wyposażeniu zamku w Schwarzenfels. Jaka to była przepaść! Tu po-
koje urządzone były z książęcym przepychem  a w zamku księcia Egona za-
mieszkiwała wstydliwie bieda.
Joachim zadba o to, by i zamek schwarzenfelsowski znów nabrał godnego
wyglądu, pomyślała z uśmiechem. I cieszyła się, mimo swych częstych iro-
nicznych uwag o  ksiÄ…stewku.
96
TL R
Tymczasem trzej panowie weszli do gabinetu hrabiego. Tu dr Hofer przed-
łożył księciu Joachimowi oficjalny list księżniczki Loli informując równocze-
śnie, iż z powodu prawnie obowiązującej rezygnacji księżniczki Lokandii
Wengerstein zostaje on jedynym uprawnionym głównym spadkobiercą hrab-
stwa Falkenhausen, majątków: Neuendorf i Schaffenstein oraz całego mająt-
ku w gotówce z wyjątkiem zapisów testamentowych, oraz sumy, która jest, w
przypadku rezygnacji księżniczki Wengerstein przeznaczona dla niej wraz z
kosztownościami.
Książę Joachim drgnął zaskoczony. Jego opalona twarz pobladła, spojrzał
na dr. Hofera.
 Proszę wybaczyć, panie radco  to chyba pomyłka. Księżniczka Wenger-
stein nie mogła tak zadecydować.
 Wasza Książęca Mość będzie łaskaw sam się przekonać. Proszę przeczy-
tać list księżniczki.
Książę Joachim chwycił list i czytał z niepokojem. Wyraz
ne pismo oraz
precyzyjnie dobrane zwroty zdradzały, że osoba pisząca starała się wyrazić
swe myśli w sposób jasny i zrozumiały. Inaczej tych słów rozumieć się nie da-
ło. Księżniczka z zachowaniem wszelkich form rezygnowała z poślubienia
księcia Joachima.
Książę opuścił list i spojrzał speszony na ojca.
 Czy ty to rozumiesz, papo?
Książę Egon również przeczytał list. Także i on sprawiał wrażenie osoby
cokolwiek zdziwionej.
 Widzę jedynie, że rezygnacja złożona została z zachowaniem wszelkich
form. To co się stało pojmuję jeszcze mniej niż ty, bowiem nie znam księż-
niczki i nie miałem okazji wyrobić sobie o niej sądu.
Dr Hofer oświadczył w swym rzeczowym, spokojnym stylu, że księżniczka
Lola już w dniu odczytania testamentu energicznie oświadczyła, że nigdy nie
zechce zostać małżonką księcia Joachima.
Książę Joachim potarł ręką czoło.
 To rozumiem, panie radco, wtedy istniały powody takiej odmowy  o ile [ Pobierz całość w formacie PDF ]