[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Kobieta miała subtelna urodę, była przezroczysta na skutek długotrwałego od\
ywiania siÄ™
samymi kartoflami. MÄ™\
czyzna miał na sobie garnitur, krawat i wszystko, co nale\
y. Na kartoflach
wychudł. Był tego wzrostu co Billy i nosił trójogniskowe okulary w stalowej oprawie. Ludzie ci, tak
zaanga\
owani w sprawy przyrostu naturalnego, sami dzieci nie mieli, choć nie było po temu \
adnych
przeszkód. Stanowiło to interesujący komentarz do całej sprawy rozmna\
ania siÄ™ ludzi.
Znali do spółki dziewięć języków. Zaczęli po polsku, widocznie groteskowy strój Billy'ego
kojarzył im się z nieszczęsnymi Polakami, często równie dziwacznie odzianymi w przypadkowo
pozbierane części garderoby.
Billy spytał ich po angielsku, czego sobie \
yczÄ…, a oni natychmiast zbesztali go w tym\
e
języku za stan zwierząt. Kazali mu zejść z wozu i popatrzeć na konie. Kiedy zobaczył, w jakim stanie
znajduje się jego środek transportu, rozpłakał się. Po raz pierwszy nad czymś płakał na tej wojnie.
* * *
Póz
niej ju\
, jako starszy wiekiem optyk, popłakiwał czasem z cicha na osobności, ale nigdy
nie pozwalał sobie na głośne łkania.
Właśnie dlatego motto tej ksią\
ki stanowi czterowiersz z popularnej kolędy. Billy płakał
bardzo rzadko, choć często widywał rzeczy, nad którymi nale\
ałoby płakać, i przynajmniej pod tym
względem przypominał Chrystusa z kolędy.
- Bydło ryczy, ptactwo gdacze,
DzieciÄ…tko siÄ™ budzi,
Ale Jezus nasz nie płacze
Ani nie marudzi.
Billy przeniósł się w czasie z powrotem do kliniki w Vermont. Właśnie uprzątnięto po
śniadaniu i Rumfoord z pewnym ociąganiem zaczynał traktować Billy'ego jako istotę ludzką. Burkliwie
zadał Billy'emu szereg pytań i upewnił się \
e naprawdę był on w Drez
nie. Spytał wtedy, jak to
wyglądało, i Billy opowiedział mu o koniach i o tej starszej parze biwakującej na Księ\
ycu.
Opowieść kończyła się tak: Billy wraz z parą lekarzy wyprzęgli konie, ale te nie chciały się
nigdzie ruszyć. Miały zbyt obolałe nogi. I wtedy przyjechali na motocyklach Rosjanie i zabrali
wszystkich z wyjÄ…tkiem koni.
W dwa dni póz
niej Billy został przekazany Amerykanom, którzy odesłali go do kraju
powolnym statkiem towarowym pod nazwą  Lukrecja A. Mott". Lukrecja A. Mott była słynną
amerykańską sufra\
ystkÄ…. Nie \
yła ju\
. Zdarza siÄ™.
* * *
 To było konieczne  powiedział Rumfoord mając na myśli zniszczenie Drezna.
 Wiem  odpowiedział Billy.
 To jest wojna.
 Wiem. Nie skar\
Ä™ siÄ™.
 Tam na ziemi musiało być piekło.
 Było  potwierdził Billy Pilgrim.
 Nale\
y współczuć ludziom, którzy musieli to zrobić.
 Współczuję im.
 Musiał pan mieć mieszane uczucia tam pod bombami.
 Nie ma o czym mówić  powiedział Billy.  Wszystko jest w porządku i ka\
dy robi
dokładnie to, co musi. Nauczyłem się tego na Tralfamadorii.
* * *
Nieco póz
niej tego samego dnia córka zabrała Billy'ego do domu, poło\
yła go do łó\
ka i
włączyła  Magiczne Palce". Miał tam te\
pielęgniarkę. Nie wolno mu było pracować ani wychodzić z
domu. Znajdował się pod obserwacją.
Billy jednak wymknął się, korzystając z nieuwagi pielęgniarki, i pojechał samochodem do
Nowego Jorku, gdzie miał zamiar wystąpić w telewizji. Chciał powiedzieć światu o tym, czego nauczył
się od Tralfamadorczyków.
* * *
Billy Pilgrim zatrzymał się w hotelu  Royalton" na Czterdziestej Czwartej ulicy w Nowym
Jorku. Przypadkowo otrzymał pokój, w którym mieszkał niegdyś George Jean Nathan, krytyk i
wydawca. Zgodnie z ziemskim pojęciem czasu Nathan zmarł w roku 1958. Zgodnie z tralfamado-
riańskim pojęciem czasu Nathan oczywiście \
ył i \
yć będzie zawsze.
Pokój był mały i skromny, ale mieścił się na najwy\
szym piętrze i miał oszklone drzwi
wychodzące na taras tej samej wielkości co pokój. Poza parapetem zaś rozciągała się przestrzeń ponad
Czterdziestą Czwartą ulicą. Billy wychylił się z tarasu i spojrzał w dół na wędrujących w tę i z
powrotem ludzi. Wyglądali jak małe, podrygujące no\
yczki. Było to bardzo śmieszne.
Noc była chłodna, więc po chwili Billy wszedł do pokoju i zamknął drzwi na taras.
Przypomniało mu to miesiąc miodowy. W ich miłosnym gniazdku na półwyspie Ann były takie same
drzwi, są nadal, będą zawsze.
Billy włączył telewizor i kręcił przełącznikiem kanałów. Szukał programu, w którym
pozwolono by mu wystąpić. Było jednak jeszcze za wcześnie na programy, w których ludzie mogliby
ujawniać swoje poglądy. O tej porze, parę minut po ósmej, nadawano wyłącznie programy o
błazeństwach albo o morderstwach. Zdarza się.
* * *
Billy zamknął swój pokój, zjechał windą na dół, wyszedł na Times Square i zatrzymał się
przed wystawą podrzędnej księgarni. Na wystawie le\
ały setki ksią\
ek o stosunkach płciowych,
zboczeniach i morderstwach, przewodnik po Nowym Jorku i model Posągu Wolności z termometrem.
Wśród tego wszystkiego le\
ały te\
cztery zakurzone i popstrzone przez muchy powieści przyjaciela
Billy'ego, Kilgore'a Trouta.
Tymczasem na dachu budynku za plecami Billy'ego błyskały świetlne nowości dnia. Słowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]