[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ciałem i złożyć na jego ustach żarliwy pocałunek.
 Och, Mark  powiedziała, gdy oderwała się od niego.  Ile przecierpieliśmy, żeby
odnalez
ć naszą miłość.
 A więc.. kochasz mnie?
 Och tak, Mark, tak...
Pocałował ją czule i poczuła, jakby otoczyła ją mgiełka czułości i uczucia.
 Moja kochana, moja najsłodsza  szeptał Mark, muskając delikatnie wargami jej twarz.
 Jak mogłem być tak ślepy...
 Mark!  Jacques przerwał im bezceremonialnie.  Wiem, że wam się nie spieszy, ale ta
młoda dama, która swoim wrzaskiem nie pozwoliła wam na zrobienie głupstwa, uważa, że ma
prawo wiedzieć, czy ma szykować sobie suknię drużki.
 Jak najbardziej  odparł Mark.  Myślę, że nie mylę się uważając, że senorita wyjdzie
za mnie?
 O tak, mój kochaniutki,  odparła z akcentem wczorajszej Julii.
 Wiesz, drżę teraz cały na myśl, że mogłem cię tak głupio stracić.
 A ja już coraz mniej wierzyłam, że jednak kiedyś nadejdzie czas miłości i czułości, czas
radości i czas szczęścia.
Mark patrzył na nią pełnym miłości wzrokiem.
 Czy nie uważasz, że ten czas już się zaczął?
 Nie, póki nie przypieczętujemy go pocałunkiem  odparła radośnie i rzuciła mu się w
ramiona. [ Pobierz całość w formacie PDF ]