[ Pobierz całość w formacie PDF ]

obcego akcentu, nikt nie zgadÅ‚by, że Cobie urodziÅ‚ siÄ™ i wycho­
wał za oceanem.
Sir Darcy zachowywaÅ‚ najdalej posuniÄ™tÄ… ostrożność. Powie­
dziano mu, że pan Grant jest czÅ‚owiekiem niepospolitej bystro­
ści, sam zresztą to wiedział, ale, niestety, bystrym ludziom też
zdarzaÅ‚y siÄ™ potkniÄ™cia przed sÄ…dem, czego dowiodÅ‚o wystÄ…pie­
nie lorda Kenilwortha.
Powoli wypytywał więc Cobiego o kolejne wydarzenia tego
znamiennego tygodnia w Markendale, gdy był tam obecny książę
Walii. Cobie odpowiadał krótko i konkretnie, bez ozdobników.
- Panie Grant, dlaczego poproszono pana o udział w grupie
osób, która miała obserwować sir Ratcliffe'a?
- Obserwowałem już wcześniej sir Ratcliffe'a i widziałem,
że oszukuje, ale ponieważ jestem obcokrajowcem, początkowo
z nikim się moim spostrzeżeniem nie podzieliłem.
- Jak wobec tego doszło do pańskiego udziału w sprawie?
- Lord Kenilworth, czyli mąż siostry mojej żony, wprost
mnie spytał, czy nie zauważyłem niczego niewłaściwego w grze
sir Ratcliffe'a.
Sir Halbert natychmiast się wtrącił:
- Milordzie, proszę pouczyć świadka, żeby nie powtarzał
plotek.
SÄ™dzia speÅ‚niÅ‚ proÅ›bÄ™ adwokata, Cobie skÅ‚oniÅ‚ gÅ‚owÄ™ i po­
wiedział:
- WidziaÅ‚em, jak sir Ratcliffe oszukuje, i dokÅ‚adnie pamiÄ™­
tałem, w jaki sposób to robił. Potrafiłem powiedzieć, na które
karty przesuwaÅ‚ żetony, gdy byÅ‚y wygrywajÄ…ce, i z których zdej­
mował żetony, gdy przegrywały. Byłem więc wartościowym
świadkiem w tej sprawie.
- Potem uczestniczył pan w przygotowaniu dokumentu,
który dano do podpisu sir Ratcliffe'owi, a także złożył pan na
nim własny podpis.
Cobie znowu skinÄ…Å‚ gÅ‚owÄ…. Dinah pomyÅ›laÅ‚a, że jest uoso­
bieniem czaru i elegancji.
- Dwa razy tak.
- Wróćmy jeszcze na chwilÄ™ do tej kwestii, panie Grant. Po­
wiedział pan, że zapamiętał i wciąż pamięta to, czego inni
świadkowie nie pamiętają, a mianowicie wszystkie karty, które
braÅ‚y udziaÅ‚ w grze, a także ruch wszystkich żetonów. Rozu­
miem, że z takÄ… wiedzÄ… jest pan gotów pod przysiÄ™gÄ… potwier­
dzić, iż sir Ratcliffe oszukiwał.
- Tak, sir.
Na sali zrobiło się gwarno.
- JednÄ… chwilÄ™, sir Darcy.
Do przesÅ‚uchania wÅ‚Ä…czyÅ‚ siÄ™ sÄ™dzia, zanim zrobiÅ‚ to purpu­
rowy na twarzy sir Halbert.
- Czy mam rozumieć, że pan Grant utrzymuje, jakoby pa­
miętał wszystkie karty, które pojawiały się na stole, i wszystkie
ruchy żetonów przesuwanych przez sir Ratcliffe'a Heneage'a
w grze, która miała miejsce przed trzema miesiącami?
- Tak jest, milordzie. Pan Grant wÅ‚aÅ›nie to zeznaÅ‚. To wÅ‚aÅ›­
nie jego Å›wiadectwo stanowiÅ‚o ostateczny dowód potwierdzajÄ…­
cy winÄ™ sir Ratcliffe'a.
Sir Halbert stał już od dłuższej chwili.
- Dziękuję, milordzie. Właśnie miałem wnieść sprzeciw
przeciwko temu tak zwanemu dowodowi. To, czego rzekomo
podejmuje się pan Grant, jest czystą niemożliwością.
Podczas tej wymiany zdań Cobie zachowywał niezmącony
spokój i dystans do tego, co działo się wokół. Jego opanowanie
zaczęło robić wrażenie na publicznoÅ›ci, choć może nie na sÄ™­
dzim i przysięgłych. Nie próbował bronić swojej śmiałej tezy,
zostawił to adwokatowi.
Sir Darcy powiedział:
- Jestem upoważniony, milordzie, do oświadczenia, że pan
Grant jest gotów poddać się testowi pamięci na sali sądowej.
Jeśli Wysoki Sąd pozwoli, możemy zaimprowizować tutaj grę
w bakarata z oszukiwaniem. Pisarz będzie notował wszystkie
ruchy żetonów, a pan Grant dokładnie opisze przebieg gry po
tym, jak karty zostaną usunięte ze stołu.
Znowu zrobiło się gwarno na sali. Walker, niewidoczny dla
stron konfliktu, wymamrotał pod nosem:
- A wiÄ™c pan Dilley chce dać przedstawienie w sÄ…dzie. Cie­
kawe, co będzie, jeśli mu się nie uda? Jaką magiczną sztuczką
wtedy się wykręci?
Sir Halbert stanął przed dylematem. Gdyby teraz odmówił
zgody na poddanie Granta testowi, można byłoby powiedzieć,
że uznaje jego zdolności, a jest to jedyny z pozwanych, który
twierdzi, że pamięta wszystkie karty z gry.
Gdyby test wypadÅ‚ niepomyÅ›lnie dla Granta, wtedy sir Rat­
cliffe miałby wygraną w kieszeni. Ale co będzie, jeśli Grantowi
się uda? Wszyscy wówczas nabiorą przekonania, że relacjonuje
wydarzenia z Markendale dokÅ‚adnie tak, jak byÅ‚o. Nawet nie­
spodzianka, którÄ… sir Halbert chowaÅ‚ w rÄ™kawie dla tego uro­
czego, przystojnego i nienagannie wychowanego półarystokra¬
ty, mogła nie wystarczyć do zatarcia wrażeń z jego cyrkowego
wystÄ™pu, majÄ…cego być dowodem winy sir Ratcliffe'a. Rozwa­
żywszy możliwości, sir Halbert uznał, że musi zaryzykować.
Może Grant nie sprosta wyzwaniu.
Znowu wstał.
- Zgadzam się na przetestowanie pamięci pana Granta, ale
z tymi zastrzeżeniami, że karty, które bÄ™dÄ… używane do ekspe­
rymentu, dostarczą urzędnicy sądowi i że również urzędnik są-
dowy, a nie adwokat pozwanych będzie prowadził tę próbę.
Zwracam się więc do Waszej Lordowskiej Mości o zarządzenie
niezbędnych przygotowań i dopilnowanie, by w tym czasie pan
Grant z nikim nie rozmawiał.
- MÄ…dry czÅ‚owiek - mruknÄ…Å‚ do siebie Walker. Trzeba ma­
gika poddać kwarantannie, żeby czegoś nie spreparował. Gdzie
jest jego wspólnik? Czy to możliwe, że niektóre z jego trików
wcale nie sÄ… trikami?
Sir Darcy przystał na te warunki.
Gdy również sÄ™dzia przyjÄ…Å‚ warunki, Cobie skinÄ…Å‚ gÅ‚owÄ… ku nie­
mu i przysięgłym, żeby widzieli, że się zgadza. Bardziej nie mogli
mu dogodzić. Potrzebował czasu na odprężenie się i oczyszczenie
umysÅ‚u, żeby podczas testu móc siÄ™ skoncentrować na tym, co na­
leży zapamiętać. Wszelkie rozmowy byłyby rozpraszające.
SpostrzegÅ‚ wÅ›ród publicznoÅ›ci Hendricka Van Deusena z za­
skakujÄ…co pewnÄ… minÄ…. MiaÅ‚ nadziejÄ™, że nie zawiedzie Profe­
sora ani swoich stronników, bo dobrze wiedział, tak samo jak
wszyscy na sali, że wynik próby może zdecydować o tym, co
wydarzy się póz
niej.
Gdy woz
ny wprowadził go do pustego pokoju i zamknąwszy
drzwi, zostawił samego, Cobie położył się na wąskim dywaniku
przed ogniem trzaskajÄ…cym w kominku, zamknÄ…Å‚ oczy i prze­
niósł się w nicość. Leżał tak, póki nie usłyszał kroków. Woz
ny,
który zjawił się, by wezwać Cobiego z powrotem na salę, zastał
go w fotelu, z książką w ręce.
Tymczasem na sali przygotowano stolik do gry w bakarata.
Dwaj urzędnicy sądowi zasiedli twarzą w twarz, jeden gotowy
do wykÅ‚adania kart, drugi do odegrania roli sir Ratcliffe'a. Co­
biemu podsunięto krzesło. Sir Darcy pouczył go, żeby usiadł
w taki sam sposób jak owego wieczoru w Markendale, gdy był
obserwatorem. Trzeci urzędnik stał obok z notatnikiem i miał
zapisywać każdą wyłożoną kartę i każdy ruch gracza udającego
sir Ratcliffe'a. Zapis miaÅ‚ posÅ‚użyć do sprawdzenia pamiÄ™ci Co­
biego po zakończeniu rozgrywki.
Teraz czas zaczął się dłużyć. Dinah, siedząca między Violet
i Hendrickiem Van Deusenem, umierała z niepokoju, więc
w czasie gwarnej przerwy spytała:
- Czy mu siÄ™ uda, panie Van Deusen? Czy naprawdÄ™ potrafi
dokonać czegoś takiego?
Nie wiadomo, dlaczego sądziła, że Van Deusen będzie umiał
odpowiedzieć jej na to pytanie, w dodatku zgodnie z prawdą.
- Robił już trudniejsze rzeczy, lady Dinah - zapewnił
szczerze.
- Jak na przyjęciu, słowo daję - zapiszczała Violet. [ Pobierz całość w formacie PDF ]