[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Z oczu Rosety popłynęły łzy. Zaczęła modlić się za tego, który był nie wiadomo gdzie. Błądziła wzrokiem od dziecka do fotografii, wreszcie
zmęczona zasnęła.
Po kilku tygodniach dziewczynka została ochrzczona. Rodzicami chrzestnymi byli hrabia Manuel, pani Sternau i kapitan Rodenstein.. Otrzymała
imię matki, zdrobniale nazywano ją Ró\
yczkÄ….
Mieszkańcy zamku \
yliby szczęśliwie i spokojnie, gdyby nie tęsknota za bliskimi. Przeszedł rok, przeszedł drugi, a o nich zaginął wszelki słuch.
Roseta uwa\
ała się ju\
za wdowę. Gdyby nie Ró\
yczka, nie prze\
yłaby straty mę\
a. Całą miłość i czułość przelała na córkę i starego ojca, który
powoli wracał do zdrowia.
Upłynęły trzy lata od narodzin dziecka. Roseta spacerowała z ojcem po lesie. Był piękny letni dzień. Przechadzając się, myśleli o zaginionych i o
dawno minionych czasach. Nagle coś poruszyło się w zaroślach. Podeszli bli\
ej i zobaczyli dziewczynkę. Miała na główce wieniec z jedliny, a
bioderka równie\
przepasane zielonymi gałązkami. Klęczał przed nią dwunastoletni Kurt.
- W co się bawicie? - zaciekawiła się Roseta.
- Ró\
yczka mieszka przecie\
w lesie, więc ją ubrałem w to, co las mo\
e dać.
Hrabia pochylił się i ucałował małą serdecznie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]