[ Pobierz całość w formacie PDF ]

tego domu i wszystkiego, o czym rozmawiali, a swoje opinie wygÅ‚a­
szał bez wahania. Zresztą po co miałby mnie oszukiwać? - pytała
samÄ… siebie.
- WiÄ™c - powiedziaÅ‚a wreszcie - to bÄ™dzie chyba wszystko na do­
le, poza salonem. Może go obejrzymy, a potem przeniesiemy się na
górę?
- W porządku - odrzekł i poszedł za nią do salonu, gdzie znalez
­
li Mossy, rozłożoną na sofie i przeglądającą włoskie wydanie  Vo-
Pona & Irena
scandalous
gue'a". SpowijaÅ‚a jÄ… znajoma mgieÅ‚ka dymu papierosowego, towa­
rzysząca jej zawsze i wszędzie.
- Nie zwracajcie na mnie uwagi - odezwała się beztrosko. -
Wzięłam sobie jedno z twoich czasopism i oglÄ…dam wszystkie te cu­
downe rzeczy, na które nigdy nie bÄ™dÄ™ mogÅ‚a sobie pozwolić. - Popa­
trzyÅ‚a na nich sponad kolorowych fotografii. - Chociaż sÄ…dzÄ…c z wy­
glądu tych modelek, one też nie mogą - dodała z ironią. - Wyglądają,
jakby wszystkie ciężko zarobione dolary wydawały na heroinę.
Oboje skwitowali śmiechem jej uwagę.
- Nie będziemy ci przeszkadzać, Mossy - powiedziała Leonie. -
Chcemy tylko zaplanować pewne przeróbki. Nie zabawimy tu długo.
- Siedz
cie choćby caÅ‚Ä… wieczność - odparÅ‚a przyjaciółka. - WÅ‚a­
śnie zaczęłam planować całkowitą przeróbkę siebie.
Leonie i Sam wymienili rozbawione spojrzenia. NastÄ™pnie Le­
onie wróciła do sprawy.
- Tutaj też, jak i na całym parterze, martwią mnie te podłogi. -
Wskazała na porysowany i popękany parkiet, w którym, niczym
w gigantycznej ukÅ‚adance, brakowaÅ‚o wielu niegdyÅ› piÄ™knych i sta­
rannie dopasowanych kawałków. - Mam sobie dać z tym spokój, czy
uważasz, że można go uratować?
- Absolutnie można - zapewniÅ‚ jÄ… z przekonaniem. - I mam na­
dzieję, że się na to zdecydujesz. - Przykucnął, podniósł odłamany
fragment i dokładnie mu się przyjrzał. - Jest kilka miejsc, gdzie
można dostać drewno, którym da siÄ™ uzupeÅ‚nić te braki - powie­
dział, wstając i podsuwając jej przed oczy kawałek klepki. - Mam
też bardzo utalentowanych pracowników, którzy potrafią wykonać
takie naprawy. To naprawdÄ™ nie jest skomplikowana robota, tylko
trochę żmudna i czasochłonna.
- Zachwyciłam się tym parkietem - wyznała Leonie. - Stanę na
głowie, żeby go uratować. - Wyciągnęła rękę i przesunęła palcami
po pÄ™kniÄ™ciu w tynku. - A co z tym, jak myÅ›lisz? Czy to bÄ™dzie wiel­
ki problem?
- Jeżeli ty masz pieniądze, ja mam ludzi - odparł z uśmiechem.
- No to w porządku - skwitowała.
OglÄ…dali kominki, ich obudowy, okna, stiuki, tak jak w innych po­
mieszczeniach na parterze, zajrzeli też do malutkiej toalety obok holu.
Przez caÅ‚y czas analizowali różne możliwoÅ›ci uratowania zruj­
nowanego domostwa. Następnie eleganckimi, ale zniszczonymi
przez upływ czasu i nieco chwiejnymi schodami podążyli do sypialni
na piętrze.
Pona & Irena
scandalous
- Jak widzisz, jedyne ślady dawnej świetności zachowały się na
dole. Góra jest caÅ‚kowicie zapuszczona. Kolejni wÅ‚aÅ›ciciele zabudo­
wali kominki i zachlapali ścianki tynkiem - i to byle jak. Zerwali
nawet część stiuków - powiedziała Leonie.
Sam chodził od pokoju do pokoju, oglądał je szybko, tu popukał
w ścianę, tam tupnął w podłogę.
W końcu odwrócił się do Leonie.
- Wiesz, to wygląda dużo gorzej, niż jest naprawdę. Wystarczy
chwila, żeby otworzyć i udrożnić kominki oraz odnowić zdobienia,
jeżeli się na to decydujesz.
- ChcÄ™, żeby byÅ‚o dokÅ‚adnie tak jak kiedyÅ›, dawno temu. WÅ‚Ä…cz­
nie z gipsaturami, a wiem, że to oznacza mnóstwo pracy - odrzekła
stanowczym tonem.
- To też nie bÄ™dzie trudne - pocieszyÅ‚ jÄ… Sam - ponieważ wyglÄ…­
da mi to na gotowe stiuki.
Leonie, pogrążona we wÅ‚asnych myÅ›lach, przechodziÅ‚a w milcze­
niu z pomieszczenia do pomieszczenia, a Sam jej towarzyszył.
Zatrzymała się nagle.
- Myślę, że jedyna trudniejsza rzecz, jaką chcę tu zrobić, to
urządzić dodatkowe łazienki, ale tak, żeby nie naruszyć stylu tego
domu. - Odwróciła się do Sama i spojrzała mu w twarz. - To przy
tym bÄ™dÄ™ najbardziej potrzebować pomocy - oÅ›wiadczyÅ‚a. - CaÅ‚ko­
wicie polegam na twojej wiedzy i pomysłach. [ Pobierz całość w formacie PDF ]