[ Pobierz całość w formacie PDF ]

bluzkÄ™ i pasujÄ…ce do niej sportowe spodnie z kremowego
lnu. ZabraÅ‚a to wszystko i pobiegÅ‚a w poÅ›piechu do Å‚a­
zienki.
Zamknęła drzwi. I niemal natychmiast leciutko je
uchyliła.
Gdy była jeszcze dzieckiem, zdarzyło jej się kiedyś
zatrzasnąć w łazience, w obcym domu, w którym była
z rodzicami z wizytÄ…. Dość dÅ‚ugo musiaÅ‚a krzyczeć, ogar­
niÄ™ta panicznym strachem, nim zajÄ™ci towarzyskÄ… konwer­
sacją dorośli usłyszeli ją i uwolnili z zamknięcia.
Irracjonalnego lęku przed zamkniętymi drzwiami nie
zdołała się pozbyć, mimo upływu lat. Dlatego nawet
w kłopotliwej sytuacji dzielenia hotelowego pokoju ze
znienawidzonym kuzynem wolaÅ‚a siÄ™ kÄ…pać w otwartej Å‚a­
zience.
ZrzuciÅ‚a z siebie resztÄ™ odzieży, wskoczyÅ‚a pod prysz­
nic. Obfity strumień ciepłej wody działał nie tylko odświe-
48
żająco, ale i kojąco, niósł odprężenie. Poppy zapomniała
o koniecznym pośpiechu i o upływającym czasie.
Przymknęła oczy, pozwoliła wodzie długo masować
i pieścić swoje ciało. Ocknęła się z miłego oszołomienia
dopiero wówczas, gdy lekki trzask wejściowych drzwi
zasygnalizował jej powrót kuzyna.
W chwili gdy James wchodziÅ‚ do pokoju, powstaÅ‚ prze­
ciÄ…g. Zanim Poppy zdążyÅ‚a domknąć uchylone drzwi Å‚a­
zienki, przeciąg otworzył je na oścież.
Oboje znieruchomieli, stanÄ…wszy nagle naprzeciwko
siebie: on w jasnoszarym garniturze biznesmena, eleganc­
kiej koszuli i wytwornym krawacie, natomiast ona - go-
lusieńka jak ją Pan Bóg stworzył.
Zdezorientowana Poppy w odruchowym kobiecym
geÅ›cie, trochÄ™ co prawda groteskowym w sytuacji kom­
pletnej nagoÅ›ci, osÅ‚oniÅ‚a dÅ‚oÅ„mi drobny biust. A po­
tem cofnęła się w najdalszy od wejścia kąt łazienki,
nieopatrznie oddalajÄ…c siÄ™ w ten sposób od umieszczo­
nego w pobliżu drzwi wieszaka z kÄ…pielowymi rÄ™czni­
kami.
Nie mając się gdzie schronić ani czym osłonić przed
wzrokiem kuzyna, przerażona i bezradna, przykucnęła.
I zamknęła oczy!
James Carlton bez sÅ‚owa siÄ™gnÄ…Å‚ po rÄ™cznik i nie pod­
chodząc już ani kroku bliżej, cisnął nim w roznegliżowaną
Poppy.
- Okryj się, mała, nie drażnij mnie tą swoją golizną
- mruknął i odwrócił się tyłem.
- Powinieneś był chyba zapukać! - powiedziała z nie
skrywanym wyrzutem.
49
- Powinnaś była się chyba zamknąć w łazience, jak
każda dorosła osoba, zamiast pluskać się jak dzieciak przy
otwartych drzwiach - stwierdził James. - Bo przecież
chyba nie wyobraziÅ‚aÅ› sobie, że za sprawÄ… jakichÅ› Å›rednio­
wiecznych włoskich czarów przemieniłem się nagle
w mojego brata Chrisa? - dodał ironicznym tonem.
Poppy, już szczelnie i bezpiecznie owiniÄ™ta w duży rÄ™­
cznik, odcięła mu się złośliwie:
- Nie wystarczyłoby mi wyobraz
ni na coÅ› takiego. Ni­
komu by nie wystarczyło! Bo tobie po prostu za daleko
do Chrisa, ot co.
MiaÅ‚a wrażenie, że sÅ‚yszy, jak urażony w swojej mÄ™­
skiej dumie kuzyn zgrzyta ze złości zębami.
- Mała, ty lepiej trochę uważaj, co mówisz! - wycedził
ostrzegawczo przez zaciśnięte szczęki. - Bo jak cię złapię
i przełożę przez kolano, i wlepię parę solidnych klapsów
na ten goły tyłek.
- Nie zapominaj się, James - mruknęła, podchodząc
do drzwi, żeby je zamknąć. - Klapsami to mogłeś mnie
straszyć, kiedy miaÅ‚am pięć lat, a ty trzynaÅ›cie, i wyjeż­
dżaliśmy na wakacje, ty z Chrisem i ze swoimi rodzicami,
a ja ze swoimi.
- Różnica wieku między nami została przecież do dziś
taka sama! - krzyknął już z pokoju.
- Ale teraz to ja mam dwadzieÅ›cia dwa lata, ty trzy­
dzieści i jesteśmy w podróży służbowej, o czym bądz
Å‚a­
skaw nie zapominać! - odpowiedziała mu Poppy.
Zrzuciła z siebie kąpielowy ręcznik i zaczęła się powoli
ubierać. ZdawaÅ‚a sobie doskonale sprawÄ™, że przez za­
mknięte drzwi kuzyn jej przecież nie widzi, mimo to jed-
50
nak czuła się w jakiś dziwny sposób skrępowana czy
wręcz sparaliżowana jego bliską obecnością.
CzuÅ‚a siÄ™ tak, jakby James Carlton, niczym profesjonal­
ny bioenergoterapeuta, promieniowaÅ‚ czymÅ› niewidzial­
nym, jakby wysyÅ‚aÅ‚ w jej kierunku strumieÅ„ jakiejÅ› taje­
mniczej energii, skoncentrowanej męskiej energii, która
jest w stanie przeniknąć z łatwością przez każdą zasłonę,
pokonać każdÄ… przeszkodÄ™, sforsować każdÄ… barierÄ™. I do­
sięgnąć kobietę, obnażyć ją, zelektryzować, rozbudzić
w niej coÅ› niezwykÅ‚ego, niepohamowanego, niesamowi­
tego!
Dlaczego on tak na mnie działa, dlaczego on mi to robi?
- rozmyślała Poppy gorączkowo, wkładając na siebie
drżącymi lekko rękoma najpierw czystą bieliznę, a potem
bluzkÄ™ i spodnie. - Dlaczego on tak mnie traktuje, dlacze­
go tak na mnie patrzy?
Nie! Przecież wcale nie patrzy! - zreflektowała się,
rozczesując przed łazienkowym lustrem wilgotne włosy.
- No, ale... Dlaczego o mnie m y ś 1 i w taki sposób?
A wÅ‚aÅ›ciwie, to w jaki? - zaczęła siÄ™ zastanawiać, pociÄ…­
gajÄ…c usta pomadkÄ…. - Co takiego James Carlton sobie
właściwie o mnie myśli?
- MyÅ›lÄ™, że mogÅ‚abyÅ› siÄ™ chociaż troszeczkÄ™ poÅ›pie­
szyć, Poppy! - krzyknął nagle zza drzwi wyraz
nie znie­
cierpliwiony kuzyn. Po czym dodał gwoli wyjaśnienia: -
Ja też chciałbym jeszcze skorzystać z łazienki, a na ósmą
trzydzieści przewidziana jest kolacja. Powinniśmy zejść
w miarę wcześnie, bo hotel jest przeładowany i w sali
restauracyjnej mogą być problemy z wolnymi stolikami
dla spóz
nialskich.
51 [ Pobierz całość w formacie PDF ]