[ Pobierz całość w formacie PDF ]

szybko i w milczeniu, a na do widzenia musnÄ…Å‚ tylko
wargami jej policzek.
Namiętny kochanek z wczorajszego wieczora
gdzieś przepadł. Cat była pewna, że Liam ma jakieś
poważne zmartwienie i teraz sama zaczęła się o niego
niepokoić.
Muszę się koniecznie dowiedzieć, co się stało,
pomyślała. Ale jak? Próbowała do niego zadzwonić,
ale komórkę miał wyłączoną. Zachowywał się tak,
jakby nie pragnÄ…Å‚ z niÄ… kontaktu. W tej chwili Cat,
zafrasowaną nie na żarty, mało obchodziło to, co
piszą o jej matce, ale z obowiązku otworzyła gazetę.
 Za dwa tygodnie, podczas premiery nowej sztuki
Nevila Beverleya Trójkąt szekspirowski, w której
wystąpi piękna i utalentowana Vanessa Carlton,
na widowni zabraknie jednej ważnej osoby.
Jej przystojny przyjaciel Gil Granger wyjechał
właśnie do Kalifornii, gdzie uprawia zawód foto-
grafa. Nic nie wskazuje na to, by zamierzał wrócić do
Londynu.
Wydaje się jednak, że panna Carlton szybko się
pocieszyła po jego odejściu i znalazła już kogoś na
miejsce swego przyjaciela.
Zapytana, kim jest jej nowy partner, odmówiła
odpowiedzi".
No cóż, pomyślała Cat, odkładając gazetę. Od
początku było jasne, że Gil i jej matka nie stanowią
idealnej pary. Ale Vanessa na pewno nie byÅ‚a za­
chwycona, kiedy jej młody kochanek rzucił ją tuż
przed premierÄ…. MógÅ‚ poczekać jeszcze te dwa tygo­
dnie! A historyjkÄ™ o nowym partnerze Vanessa na
pewno sama wymyśliła dla zachowania twarzy. Na
jej miejscu Cat zrobiłaby to samo.
W teatrze jej nie zastała. Gdy zadzwoniła do niej
do domu, Vanessa od razu odebrała telefon.
- Nie, kochanie, nie miałam dziś rano próby.
Przyjaciółeczka twego ojca musiaÅ‚a jeszcze popraco­
wać nad drugim aktem, a moja obecność wyraz
nie jÄ…
peszy. Uważam, że to po prostu śmieszne.
- Mamo - powiedziaÅ‚a Cat z wahaniem - dzwo­
nię, bo przeczytałam te plotki o tobie w  Clarionie"
i chciałam się upewnić, czy wszystko w porządku.
Przykro mi z powodu Gila.
- Zupełnie niepotrzebnie - odrzekła Vanessa,
wyraz
nie rozbawiona. - Gil odegrał już swoją rolę
i najwyższy czas, by wrócił do siebie. Wyobraz

sobie, okazało się, że jest gejem i że jego przyjaciel,
antykwariusz, mieszka w Santa Barbara. Gil bardzo
za nim tęsknił.
- Ale jak ty sobie teraz poradzisz bez męskiego
wsparcia? - zapytała Cat z niepokojem. - Przecież
wiem, że zawsze potrzebujesz mieć kogoś koło
siebie.
- Nic się nie martw - odparła żywo Vanessa.
- Nie pozwoliłabym Gilowi odejść, gdybym nie
znalazła nikogo na jego miejsce - zachichotała.
-Czeka ciÄ™ niesamowita niespodzianka, skarbie. Ale
muszÄ™ już koÅ„czyć, za chwilÄ™ przyjdzie moja masa¬
żystka.
A więc matka rzeczywiście ma już kogoś innego
na widoku. Reporter  Clariona" napisał prawdę.
I Vanessa sprawiała wrażenie, że tym kimś będzie
mogła się pochwalić. Czyżby to był....?
Zaniepokojona Cat zadzwoniła wieczorem do
ojca.
- Witaj - zdziwiÅ‚ siÄ™ David. - Czemu zawdziÄ™­
czam ten zaszczyt?
- PomyÅ›laÅ‚am, że moglibyÅ›my siÄ™ spotkać i poga­
dać - rzekÅ‚a, wstydzÄ…c siÄ™, że nie wyjawia mu praw­
dziwego motywu. - Co byś powiedział na lunch jutro
koło południa?
- WolaÅ‚bym kolacjÄ™. Jutro mamy dodatkowe pró­
by - powiedział takim tonem, jakby mu było ciężko
na sercu. - Inaczej musielibyśmy opóz
nić premierę.
Zarezerwuję stolik w Le Bonnet Rouge na ósmą.
Tylko dla nas dwojga. Sharine będzie się w tym
czasie uczyła swoich kwestii do trzeciego aktu.
Aha, pomyślała Cat, odkładając słuchawkę. To
znaczyło, że są problemy w teatrze, ale jej było to
akurat na rękę. Spotkała się już raz z przyjaciółką
ojca na kolacji w jego mieszkaniu. Sharine nie inte-
resowało nic poza własną osobą, więc wieczór nie był
szczególnie udany. Cat stawała na głowie, by ją
rozruszać i być dla niej miłą, ale to niewiele pomogło.
Teraz poczuła ulgę na myśl, że nie czeka jej powtórka
z takiego spotkania.
Ubrała się na ten wieczór wyjątkowo starannie,
w czarną jedwabną sukienkę ze stójką i długimi
rÄ™kawami, i zrobiÅ‚a dyskretny makijaż, dziÄ™ki które­
mu wyglądała tak, jakby przespała całą noc jak
niemowlę i nie miała żadnych zmartwień.
- Z
wietnie wyglądasz - powitał ją David, który
już na nią czekał przy stoliku.
- Ty też - powiedziała Cat, niezupełnie zgodnie
z prawdÄ….
- Och, lata płyną, skarbie - westchnął ojciec
i zniżywszy gÅ‚os dodaÅ‚: - ChciaÅ‚em do tej roli zapuÅ›­
cić brodÄ™. PrzeżyÅ‚em wstrzÄ…s, widzÄ…c, że jest szpako­
wata.
- Hmm... - mruknęła Cat. - Ale mama jakoś się
nie starzeje. W ogóle się nie zmienia.
- Pewnie trzyma na strychu swój portret, jak
Dorian Grey - powiedział David, zacinając lekko
wargi.
Kiedy zamówili kolację i Cat zapytała go, jak
postÄ™pujÄ… próby TrójkÄ…ta, przez jego twarz prze­
mknął cień.
- Mamy teraz trochę trudności, ale wszystko
będzie dobrze. Sharine całkiem dobrze daje sobie
radę. Ma pewne kłopoty z akcentem, ale dzięki
zÅ‚oÅ›liwym uwagom twojej matki nie bÄ™dzie mu­
siaÅ‚a brać lekcji dykcji. Sharine twierdzi - wes­
tchnął David - że jeżeli amerykański akcent nie
przeszkadza Gwyneth Paltrow, to jej też nie bÄ™­
dzie.
- Tylko że ona nie jest Gwyneth Paltrow - stwier­
dziła rzeczowo Cat.
- Tak. To prawda - pokiwał głową David. - Poza
tym grymasi na swój kostium. Krynolina krępuje jej
ruchy.
- Och, tato, tak mi przykro.
- Na dodatek Sharine ma fantastycznÄ… dublerkÄ™
- dodał David. - Naturalnie to był pomysł twojej
matki. Efekt jest taki, że Sharine utraciła trochę wiary
w siebie.
Cat wzięła do ręki widelec i zaatakowała swoje
coquilles Jacques.
- Może mama też utraciła trochę wiary w siebie
- powiedziała cicho. - Pewnie wiesz, że Gil wraca do
Stanów. [ Pobierz całość w formacie PDF ]