[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pani wczuwania się w cierpienie innych ludzi. To powszechna postawa uprzywilejowanych klas
na całym świecie, jak sądzę… Jednak mój pan, choć potrafi być okrutny, jest również hojny,
a kiedy może sobie na to pozwolić, bywa też dobrotliwy. Żyje zgodnie ze swoją wiarą. Jakim
więc prawem twierdzi pani, że i ta wiara, i ta kultura są czystym złem? – Przerwał na moment. –
Nędzarze z londyńskich ulic mogliby pozazdrościć tutejszym niewolnikom, którzy za swoją
pracę mają zapewniony przyzwoity byt. Wie też pani doskonale, że jeszcze niedawno w Anglii
palono ludzi na stosie tylko dlatego, że wyznawali inną wiarę?
Harriet, widząc niezłomną minę Kasima, zrozumiała, że jakakolwiek polemika nie ma
sensu. Przez chwilę zdawało jej się, że jest w nim coś ludzkiego i przyzwoitego, ale znikło bez
śladu, twarz znów stała się nieprzeniknioną maską.
A przecież krył w sobie drugą naturę, była tego pewna. Jaki jest ten prawdziwy Kasim? –
zachodziła w głowę. Czy spodobałby się jej właśnie taki? Rozum podpowiadał, że to barbarzyńca
i okrutnik jak piraci, którzy ją porwali, ale serce podszeptywało co innego.
– Nie twierdzę, że nasze zwyczaje są idealne, bo zło zdarza się wszędzie, również
w Anglii, ale ludzie, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, sami powinni decydować o swoim życiu.
– Naprawdę w swoim domu decydowała pani o sobie?
– Tak… w dużym stopniu. – Harriet spłonęła rumieńcem pod jego badawczym
spojrzeniem. – To prawda, że nie wszystko mogłam robić, była nieprzekraczalna granica. Tyle że
mam bardzo pobłażliwego ojca, a brat mieszka w Londynie, więc zostawił mi cały majątek… –
Głos jej się załamał. – Byłam taka szczęśliwa… taka szczęśliwa.
– W takim razie dlaczego opuściła pani Anglię? – Kasim zmarszczył czoło. –
Wspominała pani o zaręczynach kuzynki…
– Marguerite miała poznać człowieka, który chciał ją poślubić. Ona i jej wuj poprosili
mnie, żebym pojechała z nimi do Hiszpanii. Nasz statek trafił na flautę… – Łzy zapiekły ją pod
powiekami. – Nie wiem, czy mój wuj i służba przeżyli atak. Marguerite i mnie wsadzono do
szalupy. Była nadzieja, że dopłyniemy do brzegu, ale piraci ruszyli w pościg. – Spojrzała mu
w twarz. – Czy można się dowiedzieć o los wuja? Czy jest kogo spytać?
– Nie wiem. Mogę spróbować, ale poznać prawdę będzie bardzo trudno, a jeśli ich zabito,
nie ma sposobu, by się o tym dowiedzieć.
– Rozumiem… – Zamilkła na moment. – Serce mi pęka, kiedy myślę o mojej
nieszczęsnej ciotce, która została sama w domu. Nie chciała puścić Marguerite w tę podróż,
a sama za nic nie postawiłaby stopy na pokładzie. Teraz okazuje się, że może już nigdy nie
zobaczyć ani męża, ani córki.
– Powinniście byli zostać w domu – powiedział surowo Kasim, lecz w jego oczach
wyczytała współczucie. – Obowiązkiem konkurenta do ręki pani kuzynki było przypłynąć do
Anglii. Przykro mi, że was to spotkało… – Zawahał się. – Moja historia jest trochę podobna,
choć nie miałem tyle szczęścia, bo najpierw byłem galernikiem, zanim znalazłem się tutaj, by
pracować w ogrodzie. To był dzień, kiedy Allah okazał mi łaskę.
Zaskoczona tym wyznaniem Harriet czekała na dalszy ciąg, jednak Kasim zapukał do
drzwi, przed którymi się znaleźli. Otworzył im eunuch i zostali wpuszczeni do środka do
pomieszczenia, które jak wiele innych łączyło się z ogrodem, wyróżniało się jednak tym, że
przypominało klasę, w której guwerner uczył ją i jej brata.
Starsze dzieci siedziały na miękkich kanapach, młodsze po turecku na ziemi. Kobieta
w tunice podobnej do tej, którą miała na sobie Harriet, tyle że obficiej zdobionej i bardziej [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]