[ Pobierz całość w formacie PDF ]

x ³ k  ó
iś: pośrodku.
pau heyse Sabinki 42
pinarius
Romulu! spraw, aby te szały
Winę na winę gromaó
ić przestały!
Zemsty wołacie: azażx t wam niejasno,
%7łeście ją winą wywołali własną?
Onaćx u się przecie spełniła tej nocy.
Błagać wam raczej bogów z całej mocy,
By poprzestali na jednej obiaciex v ,
Choć w zbrodni wszyscy równy uó
iał macie.
1-szy rzymianin
Broni zbójczyniex w !&
2-gi rzymianin
A nas tu o zbrodniÄ™
Oskarża!
3-ci rzymianin
Sprawiedliwość
Anka krew na jego głowę!
pinarius
Na tych, co wczoraj złamali niegodnie
Prawo gościnne, prawo pokojowe!&
1-szy rzymianin
Z
lepcze zgrzybiały! za to wyzywanie
Niech ci na zawsze kołem język stanie!
pinarius
Lżyszx x mą ślepotę! A czyż wy nie wiecie
%7łe sprawiedliwość ślepą jest też przecie?
BÄ…dz
trupia bladość lica Ankowego,
BÄ…dz
kwiat młodości na ó
iewiczej twarzy 
Z
lepego ciemniex y od stronnościy p strzegą;
On tylko winę i pokutę waży.
Wszak tu król stoi i słów moich słucha
I nie zaprzecza mojej słusznej mowie;
Bo zbyt widocznie tknęli go bogowie,
Których wyroki wydarły mu druha.
Ja milknÄ™; teraz niech on sÄ…d wypowie.
Jego jest właó
a, wykonać ją może;
MojÄ…  bezwÅ‚adnośćy ¹ i przestrogi boże.
ta ass usz
O, dwujÄ™zycznyy ²! Ty grozisz bogami,
Błogosławieństwa których sam nad nami
Wzywałeś wczoraj.
x t a a (daw.)  czy.
x u na  tu: właśnie ona.
x v bia a (daw.)  ofiara.
x w b ni  ó
iś: zabójczyni.
x x (daw.)  obrażać, przeklinać.
x y i nia (tu daw.)  ciemność.
y p nn (daw.)  stronniczość.
y ¹b a n  tu: niemoc, bezsilność.
y ² n  tu: dwulicowy, faÅ‚szywy.
pau heyse Sabinki 43
pinarius
BoÅ›cie mnie zgwaÅ‚ciliy ³,
Bo jestem słaby, więzień wasz. Lecz czyli
Wy też i niebian tak gwałcić myślicie,
Których jest silne a swobodne życie?
Jam błogosławił próżno wam, Rzymianie,
Duch mój przeczuwał, że tak się nie stanie;
Duch mnie nie zawiódł. To daremne rzeczy,
Aby bóg n k miał na pieczy,
A n bóg tylko u was ma uznanie.
r mu us
Dosyć, mądrości bezró
ennay t ! Te zwady,
Te twoje wróżby mroczne a zawiłe,
Tumanią umysł, wątlą ludu siłę.
Kto cię powołał do sądu i rady?
Jest  ty jej nie znasz  najwyższa bogini,
ni n !& która błogim nam uczyni
To, co poczęła. Przed nią, gdy zawoła,
Luó
ie i bogi uchylają czoła.
Ta utrzymuje budowę wspaniałą
Nieba i ziemi i utrzyma cało
Ten Rzym w przyszłości.  Ja król  jej kapłanem!
To wieó
i odejdz
!
a an i i
Teraz ty, drużyno:
Stoisz tu z czołem jak chmura wezbranem
Zarzewiem zemsty.  Mówcież, kto przyczyną&
Niech o niewinną głowę się nie otrze
Grom kaz
ni. Kogóż oskarżacie?
1-szy rzymianin
Młodszęy u !
Ten miecz trzymała, gdy ją pochwycono,
I z rąk jej ledwie wydarła go siła.
r mu us
Ty, Tullio?
tu ia
Ja mu rozszarpałam łono.
hersy ia
k ni
Nie wierzcie! Zgroza umysł jej przyćmiła.
Nie ó
iw! Tak cicho życie jej płynęło&
Z gorączki bierze na siebie to ó
ieło!
Bo gdyśmy nocą szły, za nami krwawy
Cień zabitego kroczył Rzymianina,
%7łe aż w szał jakiś popadła ó
iewczyna
I miecz ten w rękę chwyciła z obawy.
A jak się gwoli chorym ó
ieciom czyni,
Tak i ja broń tę zostawiłam przy niej.
y ³ a i (tu daw.)  zmusić przemocÄ… lub groz
bÄ….
y t b nn  tu: bezsensowny, bezproduktywny, bezużyteczny.
y u  ó
iś popr. forma B. lp r.ż.: młodszą; tu zachowano daw. formę ze względu na rym.
pau heyse Sabinki 44
Moim czyn, moim; wasz gniew mnie nie straszy;
Z chlubą go głoszę w obecności waszej.
tu ia
Dlaczego, siostro, szczęó
ąc moje życie,
Ukrywasz prawdę, która na mym czole
Wyryta stoi?
hersy ia
Na czole! SÅ‚yszycie?
Czyż to nie szał? Niewinność i niedolę,
Nie mord na czole masz, o biedne ó
ieciÄ™!
Przy domu waszym stanęłam  toż przecie
Przypomn3
sobie  wołam cię, podchoó
Ä™,
Ty z objęć jego wydarłaś się wraz,
Zawisłaś na mnie i jęknąwszy sroó
e,
 Ratuj mnie! rzekłaś.  On wpadł mięó
y nas
I w ślepym gniewie szarpnąwszy się, razem
Przebity na wskróś tym właśnie żelazem,
Które dobyte jam w ręku trzymała,
I na posłanie zawlókł się zaledwie.
A myśmy w progu czekały obiedwie,
Póki duch z jego nie ustąpił ciała.
Przypomn3
, nie przecz! Tyś wprawó
ie pragnęła
Zemsty, ale ja dokonałam ó
ieła.
tu ia
na a
Powieó
mi, siostro, gó
ie trafiła broń,
Którą, jak mówisz, wymierzyłaś doń?
W piersi, czy w szyjÄ™? Co? Milczeniem swem
Nie stwieró
asz prawdy: ja jedna jÄ… wiem.
Zaledwie wprawó
ie jam na jego ciało
Podniosła oczy, kiedy to się stało,
Ale wiem dobrze, i palec ten sam
Krwawego widma, co wciąż z nami kroczy,
Wskazuje ranę; a choć zamknę oczy,
Wió
Ä™ jÄ… ciÄ…gle, oto tam& o! tam&
ud
To ona. Z
mierć jej, śmierć!
hersy ia
Sprawiedliwości,
Królu! Niech innych pozór czynu złości,
Lecz prawy sęó
ia, ty, w obliczu gminu
Nie dasz się uwieść pozorami czynu.
Gdyby  choć bajką, co mówi zbłąkana 
Z jej nawet ręki ten cios padł w młoó
iana,
To ze słusznością czyliż zgodnym bęó
ie,
Za czyn istotny ukarać narzęó
ie, [ Pobierz całość w formacie PDF ]