[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ChciaÅ‚a opowiedzieć Jordanowi o wszystkim, co siÄ™ dziÅ› wy­
darzyÅ‚o i usÅ‚yszeć, jak jemu minÄ…] dzieÅ„. Na progu mieszka­
nia powitał ją smakowity zapach sosu pomidorowego, sera
i czosnku. W kuchni pani Murphy wÅ‚aÅ›nie zdejmowaÅ‚a far­
tuch.
- Nie wiem co to jest, ale pachnie wspaniale.
- To moja lasagne. Ulubiona potrawa pana Wilcoxa.
Jill otworzyła piekarnik i zerknęła do środka. Poczuła, że
umiera z głodu.
- Czy Jordan dzwonił? - zapytała tęsknym głosem.
- Jakieś piętnaście minut temu. Powiedziałam, że będzie
pani w domu po piÄ…tej.
Nie zdążyła jeszcze dokończyć tych słów, kiedy zadzwonił
telefon. Jill, oblizujÄ…c z palca pikantny sos pomidorowy, pod­
niosła słuchawkę.
- Mówi Brian Macauley, asystent pana Wilcoxa - rozległ
się energiczny męski głos. - Pan Wilcox prosił o przekazanie,
że nie wróci na obiad.
Anula & Irena
scandalous
ROZDZIAA
DZIEWI
TY
-Jill
Dz
więk dochodził do niej gdzieś z daleka. Ktoś powtarzał
jej imię, wołał ją, ale głos ledwie do niej docierał.
- Kochanie.
Teraz słowa rozległy się trochę głośniej.
ChciaÅ‚a odgrodzić siÄ™ od nich, powrócić do ciepÅ‚ego schro­
nienia. Próbowała odepchnąć ód siebie ten natarczywy
dz
wiÄ™k. Przez wiele godzin walczyÅ‚a z ogarniajÄ…cÄ… jÄ… senno­
ścią, ale w końcu poddała się i zapadła w słodkie marzenia.
- Skarbie, obudz
się, nie będziesz mogła poruszyć szyją.
- Jordan'?
Jej oczy otworzyły się momentalnie. Jordan klęczał na
podÅ‚odze, tuż przy krzeÅ›le, na którym usnęła. Jill wyprosto­
wała się i wlepiła w niego wzrok, jakby go nigdy przedtem nie
widziała.
- Och, Jordan - wyszeptała, oplatając rękami jego szyję.
- Tak się cieszę, że już jesteś.
- Po takim powitaniu chyba częściej będę wracać o tej
porze.
Puściła to mimo uszu.
- Która godzina?
- Póz
na-odrzekł krótko.
Pocałowała go, rozkoszując się jego obecnością, dotykiem
obejmujÄ…cych jÄ… ramion. WyglÄ…daÅ‚ strasznie. Od ponad tygo­
dnia nie wracał na kolacje, dzień i noc siedział w biurze.
Kilkakrotnie wypytywała go, co się dzieje. Zbywał ją mó-
Anula & Irena
scandalous
wiÄ…c, że sÄ… problemy z projektem, nad którym pracuje. Pro­
jekt. Tylko to się dla niego liczyło. Wszystko inne było na
drugim planie. Te dwa tygodnie, jakie minęły od ich powrotu
do Seattle, już caÅ‚kiem przesÅ‚oniÅ‚y radosne wspomnienia po­
dróży poślubnej. Przez ten czas Jordan nie miał dla niej nawet
godziny.
- Jesteś głodny?
Była niemal pewna, że od kilku dni nie zjadł normalnego
posiłku.
Potrząsnął głową i znużonym gestem przetarł twarz.
- Jestem okropnie zmęczony.
- Jak długo to jeszcze potrwa?
Starała się panować nad sobą. Wiedziała przecież, co ją
czeka, jeśli za niego wyjdzie. Wystarczył jeden rzut oka, by go
właściwie ocenić. Ale miała nadzieję, że przynajmniej przez
pierwsze lata miłość ochroni ich związek.
Niestety, pomyliła się. Nie doceniła siły, z jaką Jordan niemal
obsesyjnie dążył do sukcesu. Kochał ją, tego była pewna, choć
rzadko to powtarzał, ale słowa nie były jej potrzebne, Chciała
tylko, by poświęcił jej trochę swojego czasu i uwagi.
- W tym tygodniu prawie ciÄ™ nie widziaÅ‚am - przypo­
mniała mu. - Wychodziłeś skoro świt, zanim się obudziłam,
a wracałeś tak póz
no, że nawet nie wiem kiedy.
- To się wkrótce zmieni - odrzekł wstając. - Obiecuję.
- Czy stanie się coś strasznego, jeśli ten projekt się nie
powiedzie?
- Tak-odparł z emfazą.
- Od jednego niepowodzenia świat się nie zawali.
WykrzywiÅ‚ twarz w protekcjonalnym grymasie. To jÄ… roz­
złościło.
- Pomyśl o tym - dodała. - Opowiadałam ci kiedyś, jak
w ostatniej klasie starałam się o główną rolę w szkolnym
przedstawieniu?
Anula & Irena
scandalous
Zmarszczył brwi.
- Nie. Czy to kolejna historia z tej samej serii, co ta o le­
kcjach muzyki?
Jill podwinęła pod siebie nogi, a łokieć oparła o poręcz
krzesła.
- Podobna.
Jordan osunÄ…Å‚ siÄ™ na skórzanÄ… kanapÄ™ na wprost niej, od­
chylił w tył głowę i przymknął oczy.
- Jeśli tak, to daruj sobie szczegóły i od razu przejdz
do
konkluzji.
Przyjęła to ze zrozumieniem. ByÅ‚ wykoÅ„czony i marzyÅ‚ o od­
poczynku. Nie miał siły na wysłuchiwanie całej opowieści.
- Dobrze - zgodziła się. - Jak się pewnie domyślasz, nie
dostaÅ‚am jej. Przedtem już kilka razy graÅ‚am duże role, pra­
wdę mówiąc nigdy żadnej mi nie odmówiono. Dlatego byłam
pewna, że i ta będzie moja. Skończyło się tak, że nie dostałam
nie tylko tej, ale w ogóle żadnej. Chociaż do tej pory jestem
przekonana, że zagrałabym ją naprawdę dobrze.
Uśmiechnął się.
- Ja też jestem tego pewien.
- Ale to doÅ›wiadczenie nie poszÅ‚o na marne. Zrozumia­
łam, że nie można bać się porażki. A póz
niej, już w college'u,
zostaÅ‚o mi to wynagrodzone: dostaÅ‚am cudownÄ… rolÄ™. W do­
datku dopiero wtedy potrafiłam to docenić. - Jordan milczał,
wiÄ™c dodaÅ‚a: - Rozumiesz, co do ciebie mówiÄ™ czy już za­
snÄ…Å‚eÅ›?
Nie otworzył oczu, ale uśmiechnął się.
- Zamyśliłem się nad twoimi smutnymi doświadczeniami
w drodze do kariery.
Jill też się uśmiechnęła.
- Wiem, że zabrzmi to niedorzecznie, ale ta porażka mnie
wyzwoliła. Podczas przesłuchania dałam z siebie wszystko,
włożyłam w tę rolę serce i duszę. Kiedy okazało się, że prze-
Anula & Irena
scandalous
padłam, uważałam, że już nigdy w życiu nie będę mogła
niczego zagrać. Minęło wiele czasu, zanim znów odzyskałam
wiarÄ™ w siebie i mogÅ‚am stawić czoÅ‚o kolejnym niepowodze­
niom. Ale przez to stałam się silniejsza. Kiedy na początku
colle"ge'u postanowiłam znów spróbować swoich sił, czułam
się pewniej. Wiedziałam, że nawet jeśli mi się nie uda, świat
się nie zawali. Nauczyłam się doceniać odnoszone sukcesy,
dzięki temu nie wpadłam w pułapkę.
- Jaką pułapkę?
- Przestałam uważać, że wszystko mi się należy i jestem
taka zdolna i utalentowana, że nigdy nie popełnię błędu i nie
poniosę porażki.
Jordan milczał. Jill odczekała chwilę.
- Wiesz, pan Howard powiedział mi coś... na temat tego
centrum handlowego. Nie mówiłam ci o tym, bo... nie byłam
pewna, czy życzyłby sobie tego.
Patrzył na nią w skupieniu. Wyprostował się.
- Co ci powiedział?
- On chyba niezbyt często wchodzi z tobą w tego typu
przedsięwzięcia?
- Zaledwie kilka razy.
- Ma powody.
-Tak?
- Nigdy nie spotkało cię niepowodzenie.
Wiedziała, że dla niego zabrzmiało to absurdalnie. Tylko [ Pobierz całość w formacie PDF ]