[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mi jednak nie schoó
ili ci biali, od których się spoó
iewałem pomocy. Wyszukałem tedy
z pomocą Piętaszka drzewo, nadające się na sporząó
enie wielkiej pirogi, baczÄ…c, by nie
stało zbyt daleko od brzegu rzeczki, przez co znowu udaremnione zostałoby spuszczenie
statku na wodÄ™.
Znalazłszy, czego nam było potrzeba, ścięliśmy drzewo i przyciosali. Piętaszek raó
ił
wydrążyć pień ogniem, ja jednak pokazałem mu, jak się to da zrobić lepiej i pręó
ej za
pomocą mych narzęó
i ciesielskich. Przystał jak zawsze ochotnie i niebawem nauczył się
władać dłutem i młotem po mistrzowsku.
W ciągu miesiąca piroga była gotowa i przyznać muszę, żeśmy sporząó
ili statek nie
tylko dobry, ale także piękny, przypominający kształtem łoó
ie europejskie.
Pracowaliśmy przez dwa tygodnie zanim nam się powiodło na walcach i drągach ze-
pchnąć pirogę do wody, tu jednak pływała jak kaczka i mogła pomieścić co najmniej
dwuó
iestu luó
i.
Piętaszek kierował łoó
ią, mimo jej wielkości w przeó
iwny sposób. Wiosłował sam,
pęó
ąc statek niezmiernie szybko po woó
ie, robiąc zakręty i zwroty, tak że poó
iwiałem
szczerze zręczność jego.
Spytałem go, czy możemy się odważyć na jazdę tą łoó
ią aż na stały ląd.
 Tak!  zawołał.  Odważyć się! Wiele mocny wiatr nic nam nie zrobi. Piroga
pływa jak ryba!
Należało teraz sporząó
ić maszt i żagiel, a także kotwicę i linę kotwiczną. Na maszt
wziąłem jeden z młodych cedrów, jakich mnóstwo było na wyspie, większą trudność atoli
sprawił mi żagiel. Posiadałem wprawó
ie jeszcze spory zapas starego płótna żaglowego,
ale leżąc przez lat dwaó
ieścia sześć w magazynie, zbutwiało porządnie. Tak przynajmniej
sąó
iłem i w samej rzeczy z wielką tylko biedą zdołałem z dwu lepszych sztuk wyciąć
spory, trójkątny żagiel do zw3
ania, opatrzony szczytnikiem w górze na wzór używanego
przez rybaków Morza Północnego.
Omasztowanie łoó
i zajęło nam jeszcze dwa dalsze miesiące, ale wkońcu posiadłem
statek doskonały i sprawny na morzu zupełnie.
Najbliższym mym zadaniem było teraz zaznajomić Piętaszka z używaniem żagla i steru,
bo chociaż po mistrzowsku wiosłował, nie umiał korzystać z tych urząó
eń. Trudno też
opisać jego zdumienie, gdy zobaczył, jak płynę pozornie bez żadnego wysiłku z wiatrem,
skręcam pod wiatr, lawiruję i wykonuję przeróżne manewry, a łódz
posłuszna jest sterowi,
niby żywa istota.
W czasie niedługim wyuczył się jednak i tego, a tylko nie mógł sobie przyswoić użycia
kompasu. Na szczęście instrument ten nie był nam potrzebny, gdyż nie odpływaliśmy
nigdy tak daleko, by stracić z oczu zarysy naszej wyspy.
rozdział dziesi ty
 Ludożercy wracają.  Robinson i Piętaszek zbroją się do walki.  Bitwa  Robin-
son ocala białego jeńca.  Piętaszek odnajduje swego ojca.  Nowi poddani Robinso-
na.
Zaczął się dwuó
iesty siódmy rok mego pobytu na wyspie. Jak zawsze uczciłem rocz-
nicę mego ocalenia modlitwą ó
iękczynną i rozmyślaniem. Z roku na rok coraz to więcej
miałem powodów składać ó
ięki Bogu za jego pomoc i opiekę. Wszystkie pragnienia
moje spełnione zostały, jedno po drugim, nawet najwyższe pożądanie zyskania towarzy-
sza i przyjaciela. Toteż przepajała mnie teraz naó
ieja pełna ufności, że Bóg raczy mnie
w końcu wyzwolić z tego wygnania, jakim mnie pokarał w sprawiedliwości swojej. Cza-
sem czułem nawet z zupełną pewnością, że niewola nie przeciągnie się cały rok najbliższy.
daniel defoe Robinson Crusoe 42
Mimo to jednak nie zaniedbywałem uprawy roli, orałem, siałem i saó
iłem jak zawsze.
Zbierałem też i suszyłem winogrona, jakby szło o długoletni jeszcze pobyt.
Za nastaniem pory deszczowej musieliśmy przesiadywać przeważnie w domu. Wpro-
waó
iwszy czółno w strumień, tam gó
iem lądował swego czasu z tratwami, wyciągnęli-
śmy je podczas przypływu jak najdalej na brzeg, a Piętaszek musiał wykopać mały kanał,
by je tam pomieścić. Przed kanałem zbudował niewielką tamę, tak że za następnym przy-
pływem woda nie mogła wejść w kanał i czółno zostało na suchym gruncie. Dach z gałęzi
i liści palmowych chronił je przed deszczem i stało tak zabezpieczone zupełnie, czekając
listopada i grudnia, kiedy to umyśliliśmy ruszyć w drogę.
W miarę upływu czasu czyniliśmy coraz to większe przygotowania. Przede wszystkim
szło o zapas żywności, drugą sprawę stanowił sposób, w jaki należało stworzyć kanał dla
spuszczenia czółna na wodę.
Pewnego dnia, gdyśmy właśnie szli w stronę czółna, przyszło mi na myśl, że nie mamy
w domu świeżego mięsa żółwiego, poleciłem przeto Piętaszkowi, by prędko pobiegł na
wybrzeże i spróbował schwycić jedno bodaj z tych stworzeń. Lubiliśmy obaj niezmiernie
ten przysmak i co tyó
ień spożywaliśmy gotowane lub pieczone mięso żółwie oraz jaja.
Po chwili wrócił Piętaszek zadyszany i zawołał:
 O panie! Biada! y
le! Strasznie z
le!
 Cóż się stało?  spytałem przerażony.
 Tam, na wybrzeżu jeden, dwa, trzy kanoe& jeden, dwa, trzy!
Znając jego sposób mówienia, sąó
iłem zrazu, że sześć łoó
i nieprzyjacielskich wylÄ…-
dowało, były atoli tylko trzy.
Wraz z przerażonym wielce Piętaszkiem pobiegłem co pręó
ej do naszej warowni,
gó
ie po pewnym dopiero czasie zdołałem go uspokoić. Pewny był, że ó
icy przybyli
wyłącznie z jego powodu, że go odnajdą i zjeó
ą bez litości.
Dodałem mu odwagi mówiąc, że i mnie to samo zagraża, a ó
icy, złapawszy nas, nie
zostawią mnie przy życiu.
 Wió
isz tedy  dodałem, że nie ma innego wyjścia, jak tylko walczyć i pokonać
nieprzyjaciół. Czy gotów jesteś stanąć przy mym boku do boju, jak przystało mężczyz
nie?
 O, panie, Piętaszek baró
o mężnie walczyć!  odparł.  Ale ó
ikich dużo, cała
gromada luó
i!
 To nic!  powieó
iałem.  Zab3
emy kilku, a inni uciekną na odgłos strzałów.
Jeśli by cię napadli, będę cię bronił z wszystkich sił, a mam naó
ieję, że uczynisz dla mnie
to samo. Zresztą pełń ściśle moje rozkazy.
Spojrzał na mnie błyszczącymi oczyma, potem zaś zawołał:
 Mój pan powie: Piętaszek umierać, to Piętaszek umierać!
Wieó
iałem, że mogę mu zaufać, przeto zaczęliśmy się sposobić do walki. Nabiłem
dwie strzelby używane do polowania grubym śrutem, wielkości niemal małych kulek pi-
stoletowych, potem zaś cztery muszkiety, każdy dwoma kawałkami kanciastego ołowiu
oraz pięcioma małymi kulami, a każdy pistolet dostał także po dwie kule. Potem przy-
pasałem wielki, ostry miecz bez pochwy, a Piętaszek zatknął za pas topór.
Ukończywszy te przygotowania, wyszedłem z lunetą na szczyt skały celem rozpoznania [ Pobierz całość w formacie PDF ]