[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Przykro mi będzie zastosować taki rodek, ale skoro trzeba
Koniecznie dowodził doktor Kemp. To potwór. Należy z nim walczyć jak z dzikim zwierzem, bo
je li on odniesie nad nami zwycięstwo, to zapanuja
rza
dy trwogi i grozy.
To nie bli ni, ale kat. Niechże krew spadnie na jego własna
głowę.
ROZDZAA
XXVI
ZAMURDOWANIE WICKSTEADA
Niewidzialny Człowiek wybiegł z domu Kempa. Nagle małe dziecko bawia
ce siÄ™ opodal
zostało podrzucone w górę i spadaja
c złamało nóżkę. Przez parę następnych godzin Griffin
nie dawał znaku życia.
Nikt nie wie, co przez ten czas robił i gdzie przebywał. A
atwo się domy lić, że bła
kał się
po wzgórzu i na równinach za Port Burdock, że przeklinał swój niefortunny los i ludzka

głupotę. Prawdopodobnie ukrył sio przed promieniami pala
cego czerwcowego słońca w lasku
Hintandeau. Tu bowiem, około drugiej po południu, w sposób tragiczny zaznaczył
swa

obecno ć.
W jakim był stanie umysłu i jakie tworzył plany  nikt nie wie. Zapewne zdrada Kempa
doprowadziła go do ostateczno ci, a choć rozumiemy pobudki, które skłoniły doktora do owej
zdrady, możemy także poja
ć, a nawet usprawiedliwić oburzenie Griffina.
Liczył on na współudział dawnego kolegi w swoich planach maja
cych na celu sterroryzowanie wiata,
więc zawód był tym bole niejszy.
W każdym razie Griffin znikna
ł w południe i nikt nie wie, co robił do drugiej.
Ludzko ć
dobrze na tym wyszła, ale on przeklinał zapewne swa
przymusowa
bezczynno ć.
Przez ten czas wród mieszkańców Port Burdoćk szerzyła się trwoga. W rannych godzinach
Niewidzialny Człowiek był jeszcze postacia
legendarna
; w południe, skutkiem
odezwy rozpisanej przez doktora Kampa, stał się rzeczywistym wrogiem. Należało go
schwytać i uwięzić. Przygotowano się zatem do walki.
Przed druga
mógł był jeszcze opu cić tę okolicę wyruszaja
c koleja
lub statkiem; ale już po
drugiej było to niemożliwe, wszyscy bowiem pasażerowie pomiędzy Southampton, Winchester,
Brighton i Horsham jecHall w wagonach zamkniętych na klucz, komunikacja
towarowa była przerwana.
W promieniu dwudziestu mil od Burdoćk ludzie zbrojni w strzelby i pistolety, z psami u
nogi, czatowali na go cińcach i polach.
Policjanci je dzili konno od wioski do wioski zatrzymuja
c się przed każda chata
i
zalecaja
c, aby zamykano wszystkie szczelnie i aby nikt nie wychodził bez broni.
O trzeciej rozpuszczono uczniów ze wszystkich wiejskich szkółek. Dzieci zbite w gromadki biegły do
domu ze strachem.
Odezwa Kempa, podpisana przez pułkownika Adye, już między czwarta
a pia
ta
rozlepiona
została we wszystkich okolicznych gminach. Wskazywała konieczno ć walki i pozbawienia
Niewidzialnego Człowieka dachu i żywno ci.
Ludzie stosowali się do tego ci le, tak iż nad wieczorem na przestrzeni paruset mil
kwadratowych panował stan wojenny. Wie ć o Niewidzialnym Człowieku szła z ust do ust po
całym kraju.
Je li, wedle naszych przypuszczeń, schronił się w lasku Hintandeau, to faktem jest, że go
opu cił po południu i udał się na poszukiwanie broni.
Nie wiemy, jakie miał zamiary, lecz to pewne, że gdy spotkał Wicksteada, musiał
już być
uzbrojony w żelazny pręt.
Nie znamy, ma się rozumieć, szczegółów tej walki. Rozegrała się przy le nej cieżce?, nie
dalej jak o dwie cie łokci od bramy pałacu lorda Burdocka.
Wszystko wiadczy, że była zawzięta: podeptana trawa, liczne rany na ciele pana Wicksteada, jego
połamana laska, ale nie wiadomo, dlaczego doszło do utarczki.
Może Griffin dokonał tego morderstwa w przystępie obłędu?
Pan Wickstead miał lat czterdzie ci pięć, pełnił obowia
zki marszałka dworu u lorda
Burdocka. Był z natury łagodny i spokojny, sam więc z pewno cia
bójki nie wywołał.
Niewidzialny Człowiek zaczepił go pewnie, gdy Wickstead szedł z domu do pałacu, powalił go na
ziemię, złamał mu rękę i roztrzaskał głowę żelaznym prętem, który znalazł, nim
spotkał swa ofiarę, i trzymał stale w ręku. cieżka nie prowadziła prosto z domu pana
Wicksteada do pałacu, lecz biegła o paręset metrów w bok od drogi. Mała dziewczynka ida
c
po południu do szkoły widziała, jak pan Wickstead dreptał przez pola da
ża
c ku le nej
cieżce. Dziewczynka na ladowała jego ruchy. wiadczyły one, że szedł prędko wymachuja
c
laska
, jak gdyby co gonił. Dziewczynka owa była ostatnia
osoba
, która widziała go przy
życiu.
Zapewne Griffin nie popełnił tego morderstwa bezcelowo. Podja
ł z ziemi kawał
żelaza bez
krwiożerczych zamiarów. Potem zjawił się Wickstead i spostrzegł to żelazo zawieszone w
powietrzu. Może nie wiedza
c o Niewidzialnym Człowieku  gdyż ów lasek odległy jest o
dziesięć mil od Port Burdock  pu cił się w pogoń za tym dziwnym zjawiskiem.
Niewidzialny Człowiek w obawie, aby nie domy lono się jego obecno ci w okolicy, umykał
co tchu; Wickstead coraz bardziej zaciekawiony poda
żał za nim, wreszcie uchwycił
może ten
żelazny pręt.
W zwykłych warunkach Griffin byłby niewa
tpliwie przecigna
Å‚ starszego o wiele Wicksteada, lecz
sa
dza
c z miejsca, w którym znaleziono ciało tego ostatniego, można
przypuszczać, że marszałek dworu lorda Burdocka na swoje nieszczę cie wepchna
Å‚
przeciwnika między pokrzywy bukowego lasku. A
atwo się domylić reszty znaja
c niecierpliwoć i
bezwzględne okrucieństwo Niewidzialnego Człowieka.
Ale to sa
gołosłowne przypuszczenia. Dzieci wymy laja
nieraz niebywałe bajki.
Jedynym niezbitym faktem jest to. że odnaleziono w ród pokrzyw zwłoki Wicksteada i
gruby żelazny pręt. Griffin porzucił swój oręż na widok ofiary, pierwszej, która położył
trupem. Widocznie stracił głowę i zapomniał zupełnie o pręcie, zapomniał o celu, w którym
go był podja
ł, bo musiał mieć w tym jaki cel.
A chociaż był samolubem i okrutnikiem, musiały sio jednak w nim obudzić w owej chwili
wyrzuty sumienia. Po tym morderstwie próbował uciekać polami. Kilku wieniaków w pobliżu Fern
Botlom słyszało jaki głos. Głos miał się, mruczał, szlochał, to znowu krzyczał,
a biegł polami i ucichł za wzgórzem.
Przez ten czas Niewidzialny Człowiek musiał się zapewne dowiedzieć, w jaki sposób [ Pobierz całość w formacie PDF ]